பீட்சா - ரசிகர்களுக்கு ஏன் பிடிச்சது?

எல்லாரும் விமர்சனம்னுங்குற பேர்ல படத்தை தியேட்டர்ல போய் பார்த்துக்குங்க... ஒரு வசனம், ஒரு சீனைப் பத்தி கூட பேசமாட்டோம்னு எழுதிகிட்டு இருக்காங்க. நானும் விதிவிலக்கா என்ன?

நான்பேச நினைப்பதெல்லாம்னு ஒரு புத்தகம். இயக்குனர் விக்ரமன் எழுதினதுன்னு நியாபகம். அதுல "ஒரு படத்தை பார்த்த ரசிகர் தியேட்டரை விட்டு வெளியில வந்ததுக்கு அப்புறம் ஒரு லட்சம் தப்பைக்கூட கண்டுபிடிச்சு விமர்சனம் செய்யலாம். ஏன்னா விமர்சனத்துக்கு அப்பாற்பட்டு எல்லா வித மனிதர்களையும் திருப்திப்படுத்துற மாதிரி யாராலயும் படமே எடுக்க முடியாது. கதையமைப்புல என்ன காட்சி வருதோ அதுக்கு தகுந்த ரியாக்சன் மட்டும்தான் ரசிகர் முகத்துல இருக்கணும். ஆனா படத்துல ஒரு சீன் முடிஞ்சு அடுத்த சீன் ஓடிகிட்டு இருக்குறப்ப அதுக்கு முன்னால வந்த சீனைப் பத்தி தப்பு கண்டுபிடிச்சு கமெண்ட் அடிச்சா படம் படுத்துடுச்சுன்னு அர்த்தம்.' அப்படின்னு எழுதியிருந்தாருன்னு நினைக்குறேன்.

பீட்சா விசயத்துல என்னைப் பொறுத்தவரை அது நூற்றுக்கு நூறு உண்மை. இந்த படத்தோட வெற்றிக்கு காரணமே, படத்தைப் பற்றி ஒண்ணு ரெண்டு விசயத்தை நெகட்டிவா சொல்றதை படம் பார்த்து முடிச்சுட்டு தியேட்டரை விட்டு வெளியில வந்த பிறகுதான் பேசுறாங்கன்னு நினைக்குறேன். இந்த படத்துல வர்ற காட்சியமைப்பு வேற எந்த பிறமொழிப்படத்துலயும் வரவே இல்லைன்னு சத்தியம் செஞ்சு சொல்ல முடியாது. அதே மாதிரி கிளைமேக்ஸ் காட்சியும் ஒரு சில ஆங்கிலப்படங்கள்ல வந்ததுதான். சொல்லப்போனா நான் 1996-98 காலகட்டத்துல ஆங்கில திரைப்படங்கள் ஓடுற தியேட்டர்ல ஆப்ரேட்டர் அசிஸ்டெண்ட்டா இருந்தப்ப ஓடி ஓடி அறுந்து போன ரீலுக்கு சொந்தமான பல படங்களை நினைவூட்டிய கிளைமேக்ஸ்தான். (பாலியஸ்டர் பிரிண்ட்ல ரெக்கார்டிங் துல்லியம் குறைவுன்னு, சாதா பிரிண்ட் பிலிம்லதான் நல்ல நல்ல ஆங்கிலப்படங்கள் வரும். அந்த ரீல் ஓடும்போதே அறுந்து போறதும் உண்டு.)

திருவள்ளுவரே வந்து அர்த்தம் சொன்னாதான் அந்த திருக்குறளை இந்த அர்த்தத்துலதான் எழுதியிருப்பார்னு நம்புவேன்னு சொன்ன ஒரு காலேஜ் புரொபசரை நான் பார்த்திருக்கேன். அதனால சிலரோட பார்வையில எல்லா படங்கள்லயும் ஏதாவது மைனஸ் கண்டிப்பா இருக்கும். ஆனா அந்த மைனஸ் படம் உறுத்திகிட்டே இருந்து படம் ஓடும்போதே தியேட்டர்ல ரசிகர்களை நெளிய வைத்தால் படம் காலி. வெளியில வந்து பேசினா, கொஞ்ச நேரம் நம்ம கண்ணையே மறைச்சு படம் காட்டிட்டாங்களே அப்படின்னு பாராட்டத்தான் தோணுது.

என்னுடைய 10 வயசுல இருந்து 18 வயசு வரை திரையரங்களுக்கு வரும் 90 சதவீத படங்களை பார்த்துடுவேன். அதன் பிறகு கல்லூரி படிப்பு முடியும் வரை பார்க்கும் படங்களின் எண்ணிக்கை ரொம்ப குறைஞ்சுடுச்சு. அதனால நான் பெரும்பாலும் விமர்சனம் எழுதுறது இல்லை. அது தவிர கேபிள்ல ஒரு படம் போடும்போது திடீர்னு வர்ற விளம்பரங்கள் குறைந்தது அரைமணி நேரத்துக்கு நீளும். நடுவுல வேற சேனல் மாறினா எந்த சேனல்ல அந்த படம் ஓடுனுச்சுன்னு கண்டே பிடிக்க முடியாது. இந்த லட்சணத்துல எப்படி படம்பார்த்து கதை சொல்றது சாரி...விமர்சனம் பண்றது.

அதான் ரொம்ப நாள் கழிச்சு ஊரோட ஒத்து ஊத  சாரி ... விமர்சனம் பண்ண முயற்சி பண்ணியிருக்கேன். அதுக்காக படத்தைப் பத்தி என்ன எழுதியிருக்கன்னு கேட்காதீங்க. படத்தின் இயக்குனர் சில பதிவர்கள் கிட்ட படத்தோட கதையை தயவு செய்து  எழுதிடாதீங்கன்னு சொன்னாராம். நம்மகிட்ட நேரடியா சொன்னா என்ன, சக பதிவர்கள்கிட்ட சொன்னா என்ன. இயக்குனரோட வார்த்தைக்கு மதிப்பு கொடுக்கணும்ல. (நீயெல்லாம் பதிவரான்னு யாரு சார் பல்லைக் கடிக்கிறது?)

விநியோகத்தில் குளறுபடிகள்

மத்திய அரசு மண்ணெண்ணை ஒதுக்கீட்டை குறைத்துவிட்டது என்று காரணம் கூறி குறைந்தது 30 சதவீதம் குடும்ப அட்டைதாரர்களுக்கு பட்டை நாமம் சாத்தும் போக்கு உத்தேசமாக 2011ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் முதலாக இருக்கலாம். அப்போது முதல் சமூக ஆர்வலர்கள் வலியுறுத்தி வரும் ஒரே விசயம், 10 லிட்டர் கொடுத்த இடத்தில் 7லிட்டர், 6 லிட்டர் கொடுத்த இடத்தில் 5 லிட்டர், 3 லிட்டர் கொடுத்த இடத்தில் 2 லிட்டர் என்று குறைத்து தகுதியுள்ள எல்லா கார்டு தாரர்களுக்கும் இல்லை என்று சொல்லாமல் வழங்க வேண்டும் என்பதுதான். (பல கிராமங்களில் எப்போதுமே 2 லிட்டர்தான். அது வேறு விசயம்)

ஆனால் அரசு எந்திரம் எந்திரமாகவே நடந்து கொள்கிறதோ என்று வேதனைப்பட வைக்கும் அளவுக்கு கிட்டத்தட்ட ஒண்ணேகால் வருடமாக மண்ணெண்ணைக்காக தொடர்ந்து மக்களை சாலைமறியலில் ஈடுபட வைக்கும் அளவுக்கு விநியோக முறை குளறுபடியாக இருந்தது. இதில் என்னுடைய அனுபவத்தை முதலில் சொல்கிறேன். 1997ஆம் ஆண்டு திருவாரூர் மாவட்ட தலைநகரமாக ஆனது. அப்போதெல்லாம் சம்மந்தப்பட்ட (கிராமங்களைப் போல்) ரேசன் கடைகளிலேயே மண்ணெண்ணை வழங்கினார்கள். பிறகு திருவாரூரை இரண்டு பகுதிகளாக பிரித்து பைபாஸ் ரோட்டில் ஒன்றும், காகிதக்காரத்தெருவில் ஒன்றும் என இரண்டு மண்ணெண்ணை பங்க் அமைக்கப்பட்டது. அந்த ஆண்டு எனக்கு நினைவில்லை. அதன்பிறகு மாவட்ட தலைநகரம் என்ற கணக்கில் 10 லிட்டர் மண்ணெண்ணை வழங்கப்பட்டது. பிறகு எப்படியோ வில்லங்கம் ஆரம்பித்து மாதத்தில் 5 நாட்கள் கூட உருப்படியாக மண்ணெண்ணை வழங்காமல் திருவிழா கூட்டம் போல் மக்களை கூடி அடிதடியில் இறங்க வைத்தார்கள்.

2001-2002 ஆம் ஆண்டு வாக்கில் மண்ணெண்ணை வாங்க போய் வரிசையில் நின்றால் குறைந்தபட்சம் 5 மணி நேரம் ஆகும். நான் அப்படி வரிசையில் காத்து நிற்கும் நேரத்தில்தான் பொன்னியின் செல்வன் நாவலின் 5 பாகங்கள் உட்பட பல கதைப்புத்தகங்களை (வெவ்வேறு மாதங்களில்) படித்து முடித்தேன். பிறகு 2004ஆம் ஆண்டில் ஒரு நாளைக்கு 200 கார்டுக்கு மண்ணெண்ணை என்ற சுழற்சி முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.

அதுவரை ஒரு நாளில் எவ்வளவு பேர் வருவார்கள் என்று தெரியாமல் எப்படி எந்த பணத்தை கட்டி மண்ணெண்ணை வாங்கி வைக்க முடியும் என்று சாக்குப்போக்கு சொல்லி தப்பித்துவந்தவர்களுக்கு சுழற்சி முறை மிகப்பெரிய ஆப்பு வைத்தது. ஒவ்வொரு மாதத்தின் முதல் திங்கள் கிழமையா?. அன்று உள்ள 200 கார்டில் 10 லிட்டர் எத்தனை கார்டுகளுக்கு, 3 லிட்டர் எத்தனை கார்டுகளுக்கு என்று துல்லியமாக தெரிந்துவிடுவதால் அதிகமாக ஏமாற்றி பொய் கணக்கு எழுத முடியாமல் போயிருக்கும்.

ஆனால் பொதுமக்களுக்கு இந்த முறை மிகப்பெரிய வரப்பிரசாதம். குறைந்தபட்சம் 10 நிமிடம் முதல் 30 நிமிடத்திற்குள் மண்ணெண்ணை கிடைத்து விடும். இப்போது கடந்த ஆண்டு மத்திய அரசின் ஒதுக்கீடு குறைந்ததை காரணம் காட்டி, பேருந்தில் முதலில் ஏறுபவருக்கு உட்கார இடம் என்ற பாணியில் 5ஆயிரம் கார்டுதாரர்களும் நள்ளிரவு 1 மணிக்கே வந்து வரிசையில் நின்று  மண்ணெண்ணைக்காக போராடி அடிதடியுடன் வரிசையில் நிற்க வேண்டிய அவல நிலைக்கு தள்ளப்பட்டார்கள்.

இந்த கலவரத்தை அடக்க மாவட்ட நிர்வாகம் போலீசாரை அனுப்பி வைத்ததுடன் விநியோகமுறையை ஒழுங்கமைக்க உருப்படியான நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை. போலீசாருக்கு இது போன்ற வேலைகள் எல்லாம் கூடுதல் பணிச்சுமையாகத்தான் இருக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

இந்த மாதிரி பொருட்கள் எல்லாம் எனக்கு மானிய விலையில் தேவையில்லை, நான் உழைத்து சம்பாதித்துக்கொள்கிறேன் என்ற மனநிலைக்கும் என்னால் செல்ல முடியவில்லை. தினசரி இரண்டு முதல் 4 மணி நேரம் மட்டுமே மின்சார விநியோகம் இருப்பதால் என்னால் ஒரு நாளைக்கு 50 ரூபாய் சம்பாதிப்பதே பெரும்பாடாகிவிருகிறது. இந்த நிலையில் இப்படி பொதுவிநியோகத்திட்டத்தில் கிடைக்கும் பொருளுக்கு கையேந்தி நாள் முழுவதும் காத்துக்கிடந்தாலும் கிடைக்குமா கிடைக்காதா என்று ஜோசியம் பார்க்க வேண்டிய நிலை.

என்னமோ அரசு எந்திரம் எல்லா விசயத்துலயும் அச்சடிச்சு கையெழுத்து போட்ட ரூல்ஸ் படிதான் செயல்படுற மாதிரியும், வாய்மொழி உத்தரவே எந்த அமைச்சரும், அதிகாரியும் போடாதமாதிரி நடந்துகிட்டாங்க. ஆனால் இப்போது நவம்பர் 2012 ஆம் ஆண்டு மண்ணெண்ணை வழங்கும் இடத்தில் 10 லிட்டர் கார்டுதாரர்களுக்கு 7 லிட்டரும், 3 லிட்டர் கார்டுதாரர்களுக்கு 2 லிட்டரும் மட்டுமே வழங்கப்படும் என்று எழுதி போட்டிருக்கிறார்கள். அதன்படிதான் வழங்குகிறார்கள். அப்புறம் என்ன ...............த்துக்கு எல்லா கார்டுதாரர்களையும் ஒரே நாளில் கூடி கும்மி அடிக்க விடுகிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. நேற்று 6-11-2012 அன்று எனக்கு தெரிந்த ஒருவர் காலையில் ஒன்பதரை மணிக்கு சென்று பகல் 1 மணிக்குதான் வாங்கியிருக்கிறார். பெண்கள் என்றால் கூட்டத்திற்கு கேட்கவே வேண்டாம். அதிகாலை 3 மணிக்கு சென்று வரிசையில் நின்றவர்கள் பகல் 11 மணிக்கு வாங்கியிருக்கிறார்கள்.

வழங்கும் அளவைக் குறைத்தபிறகும் பழையபடி சுழற்சி முறையில் ஒவ்வொரு வாரமும் அந்த நாளில் வழங்கப்பட்ட 200 கார்டுதாரர்களுக்கு மட்டும் வழங்க வேண்டியதுதானே?

அவ்வளவு சீக்கிரம் செஞ்சுடுவாங்களா என்ன? ஏற்கனவே கடந்த ஒரு வருசமா ஒரு மாசத்துல ஆயிரம் பேருக்கு மண்ணெண்ணை பற்றாக்குறையா வந்திருந்தா இவங்க ஆயிரத்து ஐநூறு பேருக்கு கொடுக்காம ஆட்டைய போட்டிருக்க வாய்ப்பு இருக்கு. இப்போ பழையபடி சுழற்சி முறையில கொடுக்க ஆரம்பிச்சதும் வடைபோச்சேன்னு கவலையாத்தான் இருக்கும்.

ஒருவேளை இந்த மாச தில்லுமுல்லு மூலமா கிடைக்குற பணத்துக்கு தீபாவளி பட்ஜெட் போட்டு கடன் வாங்கி செலவழிச்சிட்டாங்களோ என்னவோ? அப்படி எல்லாம் இல்லைன்னு சொன்னா, எல்லா பொதுமக்களையும் ஏன் ஒரே நாள்ல வரவெச்சு அவனவன் வேலையை விட்டுட்டு வந்து நாள் பூராவும் காத்துக்கிடக்க வெக்கிறீங்கன்னு எனக்கு உண்மை தெரிஞ்சுக்க ஆசையா இருக்கு.

ஆனா ஒண்ணு சார், ரேசன் பொருள் வாங்குறவங்க, அரசாங்க  அலுவலகங்கள்ல ஏதாவது வேலை முடிய வேண்டியவங்க எல்லாம் வேற வேலை எதுவும் இல்லாம வெட்டி ................னுங்கன்னு ஒரு நினைப்பு அரசுப்பணியாளர்கள்ல பலருக்கு இருக்குறதை யாரும் மறுக்க முடியாது. ரொம்ப கூலா, நாளைக்கு வாங்க பார்த்துக்கலாம்னு  இந்த ரெடிமேட் பதில் சொல்லாத அரசுப்பணியாளர்களை விரல்விட்டு எண்ணிடலாம். இந்த கேவலமான நிலை இப்போதைக்கு மாறும்னு தோணலை.

அலுவலகத்துக்குள் மழை

ஒரு வில்லங்க சான்று வாங்குறதுக்கு இவ்வளவு வில்லங்கமா? இப்படி நினைச்சு நொந்து போற மாதிரி ரெண்டு நாள்ல கிடைக்கக்கூடிய வில்லங்க சான்றிதழ் வாங்குறதுக்கு 15 நாள் அலையுற மாதிரி ஆயிடுச்சு. அந்த நாட்கள்ல ஒரு வாரம் திருவாரூர்ல கனமழை.

எங்க வீட்டு உத்திரத்துல என் விரலால லேசா குத்துனா சட்டுன்னு உள்ள போகுது. போதி தர்மனுக்கு உள்ள சக்தி நம்மளுக்கு வந்துடுச்சோன்னு நல்லா பார்த்தா மிஸ்டர் கரையான் எல்லா மரத்துலயும் புகுந்து விளையாடி வெச்சிருந்தார். இதுல மழை பெய்ய ஆரம்பிச்ச உடனேயே 6 இடத்துல வீட்டுக்குள் மழை.

உத்திர மரத்துல மட்டுமில்லாம செங்கல்-சேறு கலவையால கட்டப்பட்ட வீடா இருந்ததால சுவற்றிலும் கரையான் ராஜ்ஜியம். சரி... இடிச்சுட்டு கட்டுறதுக்கு ஏற்பாடு செய்யலாம்னு கரையான் கிட்ட சிக்காத வீடு சம்மந்தப்பட்ட பேப்பர்களை எடுத்துட்டு ஒரு பத்திர எழுத்தர்கிட்ட போனேன். அவர் எழுதிக்கொடுத்த மனு ஒர்க்அவுட் ஆகாம ஒரு வாரம் அலைஞ்சு, அதுல தப்பா விவரம் தந்துட்டீங்க. வேற மனுதான் எழுதி புதுசா பணம் கட்டணும்னு சொல்லிட்டாங்க. நான் மறுபடியும் முதல்லேருந்தா அப்படின்னு மலைச்சுப் போய் ரெண்டாவது தடவை பணம் தெண்டம் அழுதது தனிக்கதை.

ரெண்டாவது மனு கொடுத்துட்டு தினமும் அலைஞ்சப்பதான் சார்பதிவு அலுவலகத்துக்குள்ள டேபிள், ரெக்கார்டு இருக்குற அலமாரி, பீரோ எல்லாத்தையும் அங்க இங்க நகர்த்தி பரமபதம் ஆடிகிட்டு இருந்ததைப் பார்த்தேன். காரணம் வேற ஒண்ணும் இல்லை. எங்க வீட்டுல ஆறு இடத்துலதான் மழைத்தண்ணி ஒழுகுதுன்னு எண்ணி சொல்லிட்டேன். இந்த சார்பதிவாளர் அலுவலகத்துல என்னால எத்தனை இடத்துல மழைத்தண்ணீர் லீக்கேஜ் அப்படின்னு கால்குலேட் பண்ண முடியலை.

இந்த லட்சணத்துல கரண்ட் கட் ஆனதும் லைட் எரிய மட்டும்தான் யுபிஎஸ் இருக்கு. பிரிண்டர் கரண்ட் இருக்கும்போது மட்டும்தான் வேலை செய்யும்னு சொல்லி அந்த தாமதத்தையும் காரணமா சொல்லி இன்னும் ரெண்டு நாள் அலைய விட்டாங்க.

அப்போ பத்திரப்பதிவுக்கு வந்திருந்த திருவாளர் பொதுஜனம் ஒருத்தர், இவங்க வாங்குற காசை வெச்சு 25 கிலோ வாட் ஜெனரேட்டர் பத்து வாங்கிப்போடலாம். அதுக்கு ஒரு வருசத்துக்கு டீசல் வாங்கி ஊத்தலாம்னு சொன்னார். அவர் சொன்னது பத்திரப்பதிவு கட்டணமா இல்ல அன்பளிப்பு (?!) பணமான்னு எனக்கு புரியலை.

திருவாரூர் மாவட்டம் உருவாகி 15 வருசம் ஆகுது. திருவாரூர் பகுதி சொத்துக்களோட ஆவணங்களை பாதுகாத்து பதிவு செய்ய வேண்டிய அலுவலகம் முழுவதும் அலுவலகத்திற்குள் மழை. வெளங்கிடும். வேற என்ன சொல்றது. அரசாங்க சொத்துதான் முறையான பராமரிப்பு இல்லாம நாசமா போற மாதிரி பத்திரப்பதிவு ஆவணங்களும் நாசமா போறதுக்கு வாய்ப்பு இருக்கு.

இந்த மாதிரி எவ்வளவோ அரசு அலுவலகங்கள், உயிர் காக்க வேண்டிய மருத்துவமனைகள், பள்ளிக்கூடங்கள் இதைவிட கேவலமான நிலையில இருக்கு. நாம பாட்டுக்கு புலம்பிகிட்டே இருக்கவேண்டியதுதான். நீ சார்பதிவாளர் அலுவலகத்துல சீக்கிரம் வேலையை முடிச்சுகிட்டு கட்டிடம் இடிஞ்சு விழறதுக்குள்ள வந்துடுன்னு காமெடி பண்றார் நண்பர் ஒருத்தர்.

அவ்வளவு சீக்கிரம் அந்த கட்டிடம் இடிஞ்சு விழுந்துடும்னு எனக்கு தோணலைன்னேன். அந்த நண்பர் எப்படி சொல்றேன்னு கேட்டார். அரசாங்க அலுவலகத்துக்கு போனா நம்ம வேலை எப்போ முடியும்னு அவ்வளவு சீக்கிரம் தெரியுறது இல்லை. அதே மாதிரி கட்டிடமும் அவ்வளவு சீக்கிரம் இடிஞ்சுடாதுன்னு நினைக்கிறேன் என்றேன்.

இதையயல்லாம் பார்க்கும் போது பில்டிங் ஸ்டிராங்கு... பேஸ்மெண்ட் வீக் கதைதான் நினைவுக்கு வருது. இப்படி மருத்துவமனை, பள்ளிக்கூடம், அரசு அலுவலங்கள் போன்ற ஆயிரமாயிரம் கட்டிடங்கள் சிதிலமடைஞ்சுகிட்டு இருக்கும்போது அதை எல்லாம் சரிசெய்யாம வேற எது எதுலயோ கவனம் செலுத்தி அழகுபடுத்துறாங்க-----------------இதுல குறிப்பா யார் பேரையும் நான் சொல்லலீங்க.